Dit verkeersbord staat naast de basisschool. Ik kreeg het benauwd toen ik het las. Zouden kinderen die druk ook voelen als ze het lezen, vroeg ik mij af. Is dit het typische voorbeeld van de gehaaste maatschappij? Niet treuzelen, maar vlug gauw nog vlugger in- en uitstappen! Of staat dit verkeersbord er vanwege ruimtegebrek? Zijn er eigenlijk te weinig parkeerplaatsen en moet er gauw plaats gemaakt worden voor de volgende auto?

Voor mij geeft dit verkeersbord de gehaastheid, de drukte en de krapte van de stad in deze tijd aan. Alsof ouders geen tijd meer mogen nemen om hun kinderen naar school te brengen, op te halen, gedag te zeggen en uit te zwaaien. Is dit wat we onze kinderen mee willen geven: schiet op dan doe je het goed?!

Ik was als kind een dromer: veel ideeën, maar niet snel. Snel in mijn hoofd, niet in de uitvoering. Als ik thuiskwam van school en bij een kop thee tegen mijn moeder zei dat andere kinderen zeiden dat ik langzaam was dan zei zij: ”Je doet dingen misschien langzamer, maar je doet het wel heel precies”. Toch kon dat niet voorkomen dat ik uiteindelijk ook werd bevangen door het snelheidsvirus. Mijn gehaastheid is ontstaan op de basisschool. Ergens heb ik tegen mezelf gezegd dat ik het sneller moest doen. Ik ben mezelf gaan pushen. Als ik dat deed had ik net op tijd mijn opdrachten en toetsen af. Dan vond ik dat ik het goed deed en was ik trots op mezelf.

Dat pushen en mezelf toespreken: “nog even doorzetten” heeft heel lang voor me gewerkt, totdat het tegen me ging werken. Ik kreeg een burn-out: mijn lijf en hoofd konden even helemaal niets meer. Ik had geen energie meer. Hoeveel ik ook sliep, ik kwam niet bij. Geluiden kon ik slecht verdragen. Ik raakte er overprikkeld en boos van. Ik was verdrietig en somber. Het was een vreemde gewaarwording voor iemand die altijd maar doorgaat en niet van ophouden weet. Het was een keerpunt in mijn leven.

Tijdens mijn herstel kwam Mindfulness mijn pad. Mindfulness was anders dan elke andere training die ik ooit had gevolgd. Het leerde mij stil te staan bij wat er echt in mij omging in plaats van op de automatische piloot door te razen. Ik leerde door meditatie beter opmerken wat er in mijn hoofd en lijf van moment tot moment gebeurde. Het gaf mij inzicht in hoe mijn lichamelijke sensaties, gedachten en gevoelens elkaar beïnvloeden en in hoeverre ik daar wel/geen controle over had. Ik leerde naast de prettige ervaringen ook onprettige ervaringen zoals pijn, boosheid en verdriet toe te laten, te accepteren en los te laten. Daarnaast hielp de stresseducatie, die ook onderdeel was van de training, mij de eerste signalen van vermoeidheid herkennen. Ik werd niet meer overvallen door mijn vermoeidheid, omdat ik had geleerd energie-gevende en energievretende taken beter op elkaar af te stemmen en mijn grenzen beter aan te voelen. Het was het begin van een bewuster leven. Leven met aandacht voor mezelf en mijn omgeving. Leven in mijn eigen tempo. Mijn leven in balans.

Terug op de werkvloer zag ik dat ik veel meer collega’s overbelast raakten in hun werk. Het viel me op dat ook vrienden, buren, zorgverleners, mantelzorgers en cliënten met dezelfde onrust en stress worstelden als ik had gedaan. Ik wilde anderen helpen om te voorkomen dat ze opgebrand raakte. Daarom besloot ik een NLP (neuro-linguïstisch programmeren) Practitioner opleiding te volgen. De opleiding was verdiepend. Het bracht mij nieuwe inzichten. Ik leerde specifiekere vragen te stellen, waardoor ik me nog beter kon verplaatsen in andere mensen. Het verruimde mijn blik: ik begreep beter waar het gedrag dat mensen lieten zien vandaan kwam. Dit hielp mij om de mens achter zijn gedrag te zien. Door deze opleiding te volgen, kreeg ik helder voor ogen welke koers ik wilde gaan varen in mijn werk: ik wilde Mindfulnesstrainer worden!

Om mijn kennis over Mindfulness te vergroten en op de juiste wijze over te kunnen dragen, heb ik een basisopleiding en vervolgopleiding tot Mindfulnesstrainer gevolgd bij een erkend instituut: Centrum voor Mindfulness te Amsterdam. Nu is het tijd om mijn droom waar te gaan maken! Ik heb Ons Rustpunt opgezet. Ons Rustpunt is de plek in Eindhoven om Mindfulness te volgen. Ons geeft aan dat het voor ons allemaal is. Daarnaast verwijst Ons naar mijn achternaam: Onstenk. De naam die ik van mijn vader kreeg en met trots draag. Rustpunt verwijst naar een plek waar je tot stilstand mag komen. Een plek waar je vertraagt en verstilt om te kunnen zien waar je nu bent. Waar sta jij nu?